Evrópuferð árið 2000 með shamballa

Jarðarvinna í Evrópu í júni 2000.

Kæru vinir.

Hér kemur ferðasaga okkar frá Póllandi og Tékklandi sumarið 2000.

Undirbúningur ferðarinnar tók töluverðan tíma og höfðu komið fram ýmsar
upplýsingar um hvar við ættum að vinna áður en lagt var í hann.
Ekki dreymdi okkur þó um umfang þeirrar vinnu sem í raun fór fram og er
enn
í gangi.

Ekki megum við þó gleyma því að ferðin var aðallega farin til
skemmtunar auk
þess að hitta gamla og nýja vini og sinna helstu áhugamálum okkar
þjóðlagatónlist og dansi.

Við lögðum upp frá Íslandi 1.júni. Fyrstu nóttina gistum við í
Kaupmannahöfn
þangað sem bíllinn okkar var sendur með skipi ásamt öllum okkar
farangri.

Við urðum fyrir vægu áfalli er við komum niður í fríhöfn og sáum að
bíllinn
hafði skemmst í meðförum Eimskipafélagsins. Þó ekki meira en svo að
hann
var fyllilega ökufær þó bílflautan virkaði ekki. Það átti síðar eftir
að
orsaka smá erfiðleika við að láta vita af okkur er við þurftum að fara
fram
úr hestvögnum í Póllandi.

Annan daginn ókum við til fyrrum austur Þýskalands og áðum í litlum bæ
í
grennd við Dresden sem heitir Radensberg.

Það var yndislegt gistihús þar sem við Heiðdís gátum setið úti á meðal
hinna
fornu landbúnaðartækja og spilað þjóðlög.

Morguninn eftir settum við upp okkar fyrstu mandölu í ferðinni fyrir
utan
kirkjuna í bænum. Tilfinning okkar var sú að þarna hefðu miður góðir
atburðir átt sér stað á árum áður og hreinsuðum við því orkuna þarna.

Er við lögðum í hann aftur fórum við af leið en í staðinn sáum við bara
yndisleg smáþorp og hina saxnesku Sviss þar sem fórum yfir landamærin
til
Tekklands.

Það tók nokkurn tíma að fara yfir landamærin þar sem margir Þjóðverjar
voru
þar að kaupa tollinn sinn.

Þetta svæði er ákaflega fagurt og vel þess virði að skoða gaumgæfilega.

Það fyrsta sem mætti augum okkar í Tekklandi voru greiðakonur. Ekki
fögur
sjón. Eftir því sem okkur skilst er hér oftast um að ræða Búlgarskar
stúlkur

Það tók okkur mun lengri tíma að aka sömu vegalengd í Tékklandi og við
höfðum gert í Þýskalandi. Við komum þó að lokum á tjaldstæðið í
útjaðri
Prag sem við mælum hiklaust með fyrir alla.

Daginn eftir eða 4 júni hafði verið ákveðið að framkvæma hreinsun á
Prag við
kirkju sem helguð er Maríu mey og Möltu kross reglunni.

Ákveðið hafði verið að tengja okkar starf, starfi Hari Baba í Belgíu
þar sem
hann var þá að kenna 40 manns.

Er Hari Baba hringdi í okkur kl 2 vorum við að bráðna úr hita og fannst
okkur
að ekki liði á löngu áður en hægt væri að taka okkur upp með kíttis-
spaða úr
götunni.

Á slaginu 3 mynduðum við hring með Heiðdísi og Unnari, börnum okkar til
að
taka niður Mahatma orkuna.

Baba og hópur hans var á sama tíma staddur við Mikaels kirkjuna í
Brussel
(dómkirkjuna)

Nokkru fyrr hófum við undirbúning fyrir utan kirkjuna sem er reyndar
inn í
fyrrum kirkjuskipinu. Þar skynjaði Elli altari sett upp fyrir framan
okkur.
Aðstoðarliðið hafði komið.

Öldruð kona sat á þrepinu við andyri kirkjunnar meðan við unnum og hélt
orkunni með okkur.

Orkan var stórkostleg. Við skynjuðum sameiningu karl og kvenn
orkunnar.

Tíu mínutur yfir 3 byrjaði að rigna með þrumum og eldingum.

Frumkraftarnir sinntu sínu starfi í hreinsuninni.

Baba sendi SMS skilaboð um flugelda sýningu í allri Evrópu. Mikið ljós
og
kærleikur lýsti upp meginlandið.

Daginn eftir skoðuðum við Hradcany kastala. Þar framkvæmdum við einnig
hreinsun en mikið var erfitt að skoða réttarsalinn og hásætissalinn.
Einnig
var mér ómögulegt að fara niður í kjallarann í dómkirkjunni.

Næstur á dagskrá var Karlstejn kastali sem byggður var utan um
krúnudjásnin.
Enn var framkvæmd hreinsun og staðurinn tengdur við jarðarnetið.

Á miðvikudegi yfirgáfum við Prag og ókum til Jesenic í norðaustur
Tékklandi.
Tatra fjöllin á landamærum Póllands og Tékklands voru ægifögur en þar
er
vinsælt skíðasvæði.

Er við fórum yfir landamærin munaði minnstu að við yrðum að snúa við
þar sem
við höfðum aðeins afrit af græna kortinu fyrir Pólland. Vegna
tungumála
örðugleika var okkur þó hleypt í gegn.

Þða er mikill munur á lifnaðarháttum í þessum tveimur löndum. í
Tékklandi
eru ákaflega fallegir garðar en heldur fór þeim hrakandi er við komum
inn í
Pólland.

Það sem kom okkur mest á óvart voru allir hestvagnarnir sem óku um
götur
landsins og hvernig fólk notaði gamla góða ljáinn og hrífurnar til að
heyja.

Í hverju þorpi er stytta af Maríu mey og fersk blóm við hana.

Vegirnir voru mun lakari en í Tékklandi.

Það var erfitt að gera sig skiljanlegan þar sem fæstir skyldu annað en
pólsku.
Þeim mun betra var að hugsa til þess að við myndum hitta hina pólsku
vini
okkar daginn eftir en þau tala bæði ensku og þýsku og myndu vera með
okkur
allan timann í Póllandi.

Fyrstu nóttina gistum við í gömlum kastala við ánna Dunajec. Um
kvöldið
heyrðum við þjóðlagatónlist leikna niður við á þar sem við stóðum utan
við
kastalavegginn og horfðum á sólsetrið

Snemma næsta morgun sóttum við Andrzej og Beatu. Við höfðum kynnst þeim
á
netinu en Andrzej er meðlimur í pólsk-íslenska vináttufélaginu

Hin pólska jarðarvinna hófst við kastalann. Rétt utan við hann var
gamall
trjástofn sem fagurlimaður riddari hafði verið skorinn út í.
Þetta var gæslumaður orkustöðvarinnar sem þarna er.
Við unnum með honum að því að enduropna og hreinsa orkustöðina og
svæðið,
fylla það með Mahatma orku. Einnig notuðum við hrifkjarnana
(essencana)
okkar ásamt kristöllunum.

Sól skein í heiði, fjöllin heilsuðu okkur í allri sinni dýrð. Skammt frá
kastalanum er hægt að fara í fljótasiglingu á fleka stýrðum af Goralski
fjalla fólkinu.
Leiðin er 18 km löng í gegnum Pieniny þjóðgarðinn. Gríðarlega falleg
leið á
landamærum Slóvakíu og Póllands.

Um kvöldið gengum við svo inn Kosciliesko dalinn í tunglskini og kyrrð.

Daginn eftir var stefnan sett á hin hærri Tatra fjöll þar sem stærsta
fjallavatnið er "Auga hafsins". Sagan segir að þaðan liggi neðanjarðar
á
allt til Eystrasalts. Hitinn var 30°C er við gengum þessa 13 km upp í
móti.
Svitinn bogaði af okkur, blöðrur og nuddsár komu á fætur og flugurnar
voru
nærgöngular.
En það var allt tímans og erfiðisins virði. Útsýnið var stórfenglegt
og
þarna unnum við því að setja upp mandölu í fjallavatni sem kallast "Hin
svarta tjörn" og liggur ofan við Auga hafsins. Fyrir mér var þetta
eins og
mikið stækkuð útgáfa af Paradís í Borgarfirði.

Á leiðinni niður fengum við far með hestvagni og sungum Á Sprengisandi
í
takt við hófatökin.

Saltnáman í Wieliczka beið okkar næsta dag. Ég hafði fengið til mín í
hugleiðslu að í einu af mínum fyrri lífum hefði ég verið barn námunni
við
vinnu og dáið ung. Ég var því þarna til að m.a. hreinsa karma fyrir
mig og
öll önnur börn sem þar höfðu verið.

Einnig stóð til að forrita saltkristallana þannig að þeir héldu aðeins
í sér
hinni guðlegu orku.

Strax eftir að við komum niður hin u.þ.b. 370 þrep fann ég fyrir
mikilli
sorg, tárin runnu og mér þyngdi fyrir brjósti.

Ég bað um stuðning og hjálp frá öllum vinum okkar í ljósinu og fann
sérstaklega fyrir Mikael erkiengli þar sem hann hjálpaði mér að klippa
á
karmabönd.

Þegar við komum að viðverustað hestanna sem þrælað hafði verið í
námunni kom
önnur bylgja af sorg yfir mig. Ég tengdi við yfirdíva hestanna og
hreinsuðum þeirra karma einnig.

Í langri sögu námunnar hafa margir atburðir gerst. Þar hafa verið eldar
sem
varað hafa í marga mánuði, flóð og fleira. Svo það var af nógu að taka
í
sambandi við hreinsun.

Er líða tók á veru okkar þarna fór mér að létta og síðasta hálftíman
leið
mér vel og var létt í huga.

En námumennirnir höfðu aðstoðarmenn þar sem voru dvergar og verndarandi
námunnar. Af þeim höfðu þeir skorið út myndir í saltið auk allra hinna
stórkostlegu myndanna og hvelfinganna sem í námunni finnast.

Ég skynjaði þá hoppandi í kringum mig og er leiðsögumaður okkar sagði
frá
verndarandanum og að hér væri aðeins og goðsögn að ræða gjall í mér.
Hann
er raunverulegur og er hér núna.

Tuttugu vantrúuð augu störðu á mig en ég vissi að ég hafði gert rétt
með því
að segja frá.

Er við komum upp á yfirborðið aftur komst ég að því að einn kristallinn
minn
hafði klofnað í tvennt. Þetta var ekki brot en ég varð mjög sár út í
sjálfa
mig.
Heiðdís sagði þá: Mamma þú segir alltaf að það sé ástæða fyrir öllu.
Ég fór því að hugleiða hvað þessi litli kristall vildi að ég gerði.

Úr varð að ég græfi hann í jörðu uppi yfir saltnámunni sem gjöf til
verndarandans í námunni og einnig til að halda orkunni þar og tengja
við
orkunetið.

Eftir að vi komum heim náði annar shamballameistari sambandi með okkar
hjálp
við þennan anda og kom í ljós að hann hafði komið til jarðar í upphafi
tilvistar hennar ásamt kynþætti sínum.
Þeir unnu mikið með kristalla en eftir að hann varð einn eftir
(einhverra
hluta vegna) settist hann að í námunni og varaði þar namumennina við
hættu.

Hann langaði mikið til að komast aftur í samband við sitt fólk og kom
þá
skýring á hlutverki kristalsins. Með honum mun hann eiga auðveldara
með að
ná til þeirra og var þakklæti hans mikið fyrir það sem höfðum gert
fyrir
hann og svæðið.

Á leið okkar til Varsjár stoppuðum við til að skoða 700-1000 ára gamla
eik.
Hún hafði lifað af bæði meindýr og skógarelda. Nú er hún varðveitt og
hinar
þungu greinar hennar studdar uppi af risa hækjum.

Þó nokkru áður en við komum að eikinni fundum við fyrir þungri orku.
Það
var ljóst að hér var þörf á ljósi og kærleika.

Við eikina er mikil umferð skólahopa og ferðamanna þó ekki sé þeim
hleypt
alveg að trénu þar sem hún er girt inni.

Við tókum þá ákvörðun eftir að hafa fengið leyfi díva eikarinnar að
setja
upp stóra 12 arma mandölu umhverfis eikina.

Við gerðum þetta utan girðingar svo einhver þurfti að fylgjast með
kristöllunum á hverri hlið.

Þetta gekk allt vel og notuðum við ýmsar leiðir til að hreinsa orkuna
þarna.
Okkar tilfinning er sú að þar hafi ýmsar athafnir verið framkvæmdar og
ekki
allar af hinu góða.

Í tengingu sem Björk náði við dívan með hjálp Merlins þakkaði hann
innilega
fyrir sig. Hann bað okkur um að láta umheiminn vita um tilvist sína
því að
hann hefði mikið að gefa og getur fólk heitið á hann í sambandi við
veikindi
eða hvað annað sem hrjáir. Nafn þessa trés er BARTEK.

En það er einnig þörf fyrir hjálp við að ljúka hreinsuninni þarna og
því
yrði hann þakklátur ef þið hugsuðið vel til hans. Það sama á reyndar
einnig
við um saltnámurnar. Verkið er hafið en það er alltaf hægt að bæta um
betur.

Í Varsjá beið okkar enn stærra verkefni.

Við gistum nálægt miðborginni inni í hinu gamla gettói þar sem gyðingar
máttu þola harðræði í síðasta stríði.

Fyrri daginn gengum við þá leið er þeir höfðu verið reknir til
lestarstöðvarinnar og Elli vann að heilun á karma þeirra og örlögum.

Pólverjar hafa þurft að þola margar hremmingar i gegnum tíðina og enn
er
þeim ekki lokið. Það var mikil þörf fyrir allsherjar hreinsun í
borginni og
til þess þurftum við liðsstyrk frá "máttugum" mannverum.

Við höfðum því samband við Das og fleiri af okkar kunningjum sem vinna
í
ljósinu til að aðstoða okkur.

Að kvöldi næsta dags fórum við að Dómkirkjunni í gamla bænum (sem var
byggður upp í upprunalegri mynd eftir stríð) og kveiktum ljósið í
Varsjá.

Nú eiga Varsjárbúar því að geta unnið að breytingum til batnaðar án
áhrifa
frá eldri baráttu og eymd sem geymd var í jörðinni.

Einnig flæðir ljósið nú óhindrað inn í hjarta borgarinnar.

Margt fleira dreif á daga okkar þessar 6 vikur sem við fórum um
meginland
Evrópu og Skandinavíu sem ekki verður tíundað hér.

Við erum þakklát fyrir að fá að vera þáttakendur í því hreinsunarstarfi
sem
fram fer um Jörðina okkar þessi árin og hjálpa til að kveikja ljós í
hugum
og hjörtum manna og annarra vera sem jörðina búa.

Ég er það ég er MAHATMA í kærleika og það eruð þið öll líka þar sem öll
erum
við hluti af Skaparanum.

Við kveðjum ykkur í kærleika og ljósi.

Lilja Petra og Elli, shamballasetrinu.